Met het vertrek van oud-huisgenootje Frederique - ik geloof rond april/mei - verloren we ook Joos (officieel Jozephine genaamd), onze geliefde huiskat. Joos was lief, aanhankelijk, had een typisch loopje en was toch ook een tikkeltje gestoord, maar uit mijn mond zul je over haar niets dan goeds horen. Vorige week heb ik haar en haar baasje even opgezocht in het nieuwe verblijf. Mooie kamer, al moet Joos nu wat meer trappen op. Helaas was er bij de ontmoeting niet echt sprake van wederzijdse herkenning.
Na het vertrek van Joos hadden we toch het gevoel dat er iets miste. Wel hadden we rust en geen gebedel als er 's morgens aan tafel brood werd gesmeert, maar die rust was uiteindelijk - tot onze vreugde - maar van korte duur. Eind augustus kwam ik terug van mijn werkvakantie in Italie en trof bij binnenkomst in mijn huis een klein pluisig rood katje aan dat wat onwennig door de gang drentelde.
Inmiddels zijn we drie maanden verder en van rustig rondlopen is het grootste deel van de dag geen sprake. 's Morgens vroeg staat ze al bij de douche te wachten terwijl je eronder staat. Zacht miauwend probeert ze je te verleiden tot het geven van een paar brokjes. En als je deur op een kier staat sluipt Duvel af en toe binnen om vervolgens los te gaan op je fautteuil of je dekbed te bevuilen.
Of ze zit naast mijn kamerdeur, onder de trap te spelen met wat rondslingerende spullen. Dat je dan uit je slaap word gehouden of in de nachtelijke uurtjes te vroeg wordt gewekt is even minder leuk, maar ook van ondergeschikt belang.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten